Jedną z głównych rozrywek młodocianych historyków sztuki na etapie zmagań studenckich jest tzw. rozwarstwianie architektury. Jest to zatrudnienie polegające na gapieniu się na stare mury tak długo, aż speszą się i zaczną gadać. Oczywiście nie dosłownie (zazwyczaj); rzecz w tym w każdym razie, aby powiedziały, w którym momencie szlachetnych dziejów świata powstały. Nie wszyscy studenci lubią to robić, ponieważ życie to nie Harry Potter i nie (zawsze) wystarczy pogładzić byle cegłę, żeby dowiedzieć się co ma do powiedzenia. W każdym razie zwykle praca ta wymaga pewnej wnikliwości. Przejeżdżając przez miejscowość o wdzięcznej nazwie Verneuil-sur-Avre (dodalibyśmy do tej nazwy jeszcze kilka „avec” „de” i „les”), spostrzegliśmy kościół św. Marii Magdaleny, który byłby istnym Eldorado dla wykładowcy prowadzącego ćwiczenia z architektury. Z ręką na sercu możemy powiedzieć, że w życiu nie widzieliśmy kościoła złożonego z części tak bezczelnie ignorujących siebie nawzajem. Mamy tu więc zachowany romański korpus z pocz. XII wieku (miasteczko założył syn Wilhelma Zdobywcy!), w którym tkwią XVI-wieczne gotyckie okna z maswerkami. Przy nawie stoi XV-wieczne prezbiterium w stylu płomienistym (jak mawiają Francuzi, flambłają), ze starymi, prostymi, choć też gotyckimi, XIV wiecznymi kaplicami. Całość tego interesującego bałaganu poprzedza – rzecz rzadka – renesansowa fasada, której towarzyszy szalenie wysoka i kosmicznie ozdobna wieża zachodnia – znów w stylu gotyku płomienistego. Cudowna ta wieża ta, jak mówi miejska legenda (szeptana w zaułkach przez verneuilsuravreczan), zainspirowała twórców Tribune-Tower w Chicago (czyt. Czikago). Widocznie gapili się na nią tak długo, aż speszyła się i zaczęła gadać. #verneuilsuravre #tower #flamboyant #gothicdetail #rozwarstwienie #architekturya #historiasztuki #renaissance #miszmasz #romanizm #historyofart #france #francjazabytkowa