Nie nazwał bym się biegaczem, prędzej szybkim turystą. Uwielbiam bieganie w terenie do tego stopnia że nie wyobrażam sobie siebie biegnacego asfaltem. Mimo że daleko mi do sportowca to chciałem biegać więcej, dłużej i szybciej. Stawialem sobie coraz ambitniejsze cele, porównywalne się z innymi biegaczami. Każdy trening był przygotowaniem pod konkretne zawody. I właśnie po jednym z biegów górskich którego trasa biegła przez szczyt Baraniej Góry, po tym jak opadły euforyczne emocje nasza mnie smutna refleksja. Biegnąc na sam szczyt, zdobywałem kolejne metry wysokości, przebiegiem przez szczyt... Bez chwili refleksji. Kocham Góry więc poczułem się jak bym zdradził te miłość. Do tej pory żałuję że nie zatrzymałem się choć na chwilę by spojrzeć na widok który zaoferowała mi Góra w zamian za wysiłek który włożyłem po to by go zdobyć. W tym momencie coś się zmieniło. Przypomniałem sobie dlaczego biegam i co sprawia mi największą radość w czasie biegu. To właśnie bezpośredni kontakt z naturą, piękno krajobrazu, to świeże powietrze, szum wiatru i kamienie uciekające spod butów. To zatrzymanie się na chwilę i wysłuchanie w ciszę lasu. To właśnie jest dla mnie dzikie bieganie. Bez łamania czasu, bez limitu kilometrów i bez konkretnej trasy. Biegają chce czuc naturę, chce się ta chwila cieszyć. #jagerun #dzikiebieganie #wildrunner #wildrun #trialrunning #trialrun #trialrunner #biegampolesie #naturaltherapy #nature #forest